“Patries, ik ben trouwe lezer van je columns hoor… Maar het onderwerp betreft wel erg vaak de Biologische sector!”. Veehouder Marcel aan de telefoon. Zijn vrouw en hij zijn keiharde werkers en continue bezig met de verbetering van bedrijfsprocessen. Ook is er altijd ruimte voor een lolletje tussen de serieuze gesprekken door, waardoor het geen straf is hun bedrijf te mogen bezoeken. En ondanks dat ik donders goed besef dat hij het goed bedoelde, maalde de opmerking nog een tijdje in mijn hoofd.

Tijdens één van de stalrondes viel mijn oog op een quasimodo-achtig vleesvarken. En alsof het zo moest wezen trof ik diezelfde middag op een vermeerderingsbedrijf soortgelijke biggen aan. Knikruggen. Het lijkt voor mijn idee soms met vlagen her en der de kop op te steken, om ze vervolgens weer een tijdje nergens waar te nemen. Maar hoe zat het ook alweer?

Meer-dan-biologische bedrijven. De term kwam al eens voorbij. Binnen onze praktijk hebben we een aantal veehouders die op biologische wijze varkens houden, maar ook een paar bedrijven die ruimschoots voorbijstreven aan de biologische eisen. Dat zien we in allerlei vormen; grotere leefoppervlaktes, beschikking over (bloemen)weides voor alle leeftijdsgroepen en soms zelfs huisvesting waar geen standaard stal meer aan te pas komt. Kortom; het nabootsen van een zo natuurlijk mogelijke leefomgeving, waarin het dier zich prettig voelt.