Deze column schrijf ik ver weg van huis, vanuit een mooie hotelkamer met uitzicht op de vele torenflats van de stad Chongqing. Ik ben in China vanwege het IPVS, een groot internationaal congres voor varkensdierenartsen, samen met 15 andere practici en enkele mensen van het farmaceutisch bedrijf Boehringer Ingelheim.
Morgen begint het congres, maar we zijn al enkele dagen hier om een indruk te krijgen van het land en van de Chinese varkenshouderij.
Chongqing is een immens grote stad met maar liefst 33 miljoen inwoners. De laatste jaren zijn de duizenden hoge flatgebouwen als paddenstoelen uit de grond gerezen.

Het land wordt strak gereguleerd, er is een streng overheidsbeleid. De mensen hebben weinig vrijheid en de lonen zijn laag. Toch is er ook een positieve kant; de stad oogt als een groot mierennest; heel erg druk maar zeer goed georganiseerd. Er wordt volop gebouwd. De straten zien er netjes uit dankzij de vele vuilnismannen- en vrouwen, die met handveger en blik de stoepen schoonhouden. Aanpakken, dat kunnen ze hier.
Iedereen heeft werk en voor wie niet in staat is om te werken wordt er gezorgd.
Naast hun gewone baan houden veel chinezen er nog een eigen bedrijfje op na, om een het liefst Europese auto te kunnen kopen en om verzekerd te zijn van de modernste telefoon. Langzaamaan stijgt de welvaart en verandert het land steeds meer in een consumptiemaatschappij.
Op het platteland heerst nog wel veel armoede. Jonge mensen trekken naar de grote steden om zo hun achtergebleven familie financieel te kunnen ondersteunen.
Kleine huisjes midden tussen de rijstvelden en maisplanten, wat eenden en kippen rondom het huis en uiteraard ook varkens.
Meer dan de helft van de maar liefst 46 miljoen aanwezige zeugen in China wordt gehouden in deze zogenaamde backyard farms. Want varkensvlees, daar houden Chinezen van.
De Chinese keuken is heerlijk maar daarnaast soms ook heel bijzonder. Poten, staarten, organen, varkenssnuiten; werkelijk alles wordt hier gegeten. Vaak gekookt in de Hotpot, een enorm pittige grote pot soep midden op tafel van waaruit je gezamenlijk eet. Niet iets wat ik thuis straks eens ga uitproberen, ik denk dat deze kookkunst niet in de smaak zal vallen…
De varkenshouderij zit enorm in de lift. Rijke investeerders van buiten de landbouw steken graag geld in de bouw van grote moderne bedrijven.
Deze bedrijven zijn redelijk vergelijkbaar met onze varkenshouderij; dezelfde aandacht voor biosecurity, klimaatregeling en voorzien van luchtwassers.
Verschillen zijn er ook. Er loopt veel personeel rond op de bedrijven. Ze wonen op het bedrijfsterrein, hun leefomstandigheden zijn vaak slecht te noemen. Logisch dat het hebben en houden van goede werknemers dan wel eens een groot probleem is.

Mestafzet is hier geen kostenpost maar mest vormt juist een waardevol product. De dunne fractie van mest wordt vaak gebruikt als voeding voor kweekvis in grote waterbassins rondom het bedrijf.
En de destructorvrachtwagen hoeft niet te komen; dode dieren blijven op het bedrijf, ze worden verbrand en gemengd met mest, die gefermenteerd wordt. Biogassen en een stevige, nauwelijks geurende meststof die voor het omringende land gebruikt wordt zijn de eindproducten.
Wat betreft ziekten: China is niet vrij van varkenspest en Aujeszky en vaccinatie hiertegen is heel gebruikelijk. De ziekte PED is op veel bedrijven een probleem en zorgt regelmatig voor een dip van het totale aanbod van varkensvlees op de binnenlandse markt waardoor China zelfs moet importeren.

Wanneer we tijdens het bedrijfsbezoek informeren naar het antibioticagebruik krijgen we een kort, sociaal gewenst antwoord. Toen we echter in de opslag de bonte verzameling van potjes en zakken zagen staan kregen we hier toch wel een heel ander gevoel over. In 2025 wordt antibiotica regelgeving wereldwijd ingevoerd maar tot die tijd zal het gebruik op veel bedrijven waarschijnlijk nog hoog zijn.

Ondanks dat de varkenshouderij flink groeit lijkt mij dit geen bedreiging voor de Nederlandse sector. De vele stukjes varken die wij Nederlanders niet eten zullen hier erg gewild blijven. Er dienen immers 1,4 miljard Chinese monden gevoed te worden…

Morgen begint het congres. Heel interessant en waardevol, omdat de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van  varkensgezondheid aan bod komen. Belangrijk voor mij en mijn collega’s, omdat wij onze kennis up-to-date moeten zien te houden. En het zal vast ook de moeite waard zijn om een en ander met u te delen, mooi schrijfvoer dus voor mijn volgende column. Ik houd u op de hoogte!

 

Extra lange column van varkensarts Tineke van de Veerdonk /Boerderij.nl